ongeval

het heeft hier lekker stil gelegen. soms slaat een mens aan het twijfelen. soms begint een mens aan alles te twijfelen en is het even niet mogelijk om tussen de bomen het bos te zien. of is het omgekeerd? soms denk ik mezelf niet te zijn. of is het omgekeerd?

zoals er uiteraard altijd meer vragen dan antwoorden zijn.

ik vraag me af of bloggen wel ethisch verantwoord is. ik betwijfel dat. nogal. maar me dat afvragen neemt niet weg dat schrijven op het verdomde net een uitlaatklep is/was/is geweest/misschien zal zijn, en wel omdat ik publiekelijk kan oefenen (en daarbij flink op mijn bakkes kan gaan, waar ik overigens ook erg goed in ben, volgens bepaalde bronnen). ik vind dat allemaal niet zo erg. op mijn bakkes gaan, bedoel ik dan. als ik er maar genoeg positief tegengewicht voor in de plaats krijg. en ook dat is nog allemaal dik in orde.

alleen in mijn hoofd en in mijn lijf is het soms niet helemaal in orde. ik hou van het woord soms, omdat het zo'n tijdelijkheid in zich draagt waar ge helemaal zelf voor kunt kiezen. soms staat niet onder dwang, leidt een eigen leven, is vriendelijk. als ik vandaag kies voor soms, weet gij niet welke interpretatie ik meegaf aan die vier onbenullige letters. is soms nu? was het gisteren? is het morgen, was het straks of is het direct?
het is van mij.

ik voel me raar. bizar in mijn vel. onaangename kriebels onder mijn huidoppervlak. mijn bloed jeukt. mijn slaap wandelt verbeten door hersengangen vol neonlicht. als ik eerlijk ben, chaoot ik al een kleine drie jaar op deze manier van het ene goeie moment naar het andere. maar zo gezond als een vis, dat ben ik. meestal voelde ik me er niet eens al te slecht bij (ook een fabeltje, geloof maar niets van wat ik zeg), maar dat was toen, toen ik nog de tijd had om heerlijk weg te zinken in het niets. een mens zonder verplichtingen, met heel veel woorden in haar hoofd en onstuimige emoties in de rest van haar lijf waar ze in kon gaan modderen. dabben, dat is de juiste omschrijving. mmm ja, dabben. te veel tijd, en maar denken. een molen die niet stopt. een computer die blijft draaien en zzzzzoemen.

kijk, ik ben absoluut niet persoonlijk aan het worden. ik probeer gewoon een levensmechanisme te schetsen. dat is al. herkent u zich? dan heb ik goed werk geleverd. herkent u mij? logisch, niet waar? elke kunstenaar vervlecht zijn eigenheid in zijn creaties. wat is kunst anders? vertel me dat maar eens.

wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik gisteren mijn woonplaats/slaapplaats volledig heringericht heb. bevangen door een opruim-woede die voortkwam uit lichtelijke hysterie die ik probeerde te onderdrukken omdat ik toch maar vooral volwassen en nuchter denkend wilde overkomen, vulde ik drie vuilniszakken met oude herinneringen en zette ze aan de deur. auw. radicaal. met dank aan kleine fee die me een ferme schop onder mijn kont gaf en enkele dagen terug bijzonder duidelijk tegen me was. "jantje groet 's morgens de dingen." zei ze. "maar in uw wereld is het: jantje gaat 's morgens kapot aan de dingen!" u op een dienblad aangeboden, de levenswijze die ik overboord wil kappen. en wel radicaal. niet dat ik zo ongelukkig ben, laat u niet beetnemen. maar dat denken, dat wroeten, dat piekeren, dat stamelend dromen, hakkelend beetgenomen worden (door uzelf) heeft me al meermaals de das omgedaan.

dus ordende ik mijn woonplaats/slaapplaats en maakte zo een begin aan de totale herstructurering van mijn geestelijke wanorde. totaal is een politiek woord. onbereikbaar. maar van niet proberen stikt ge. en zie, ik voelde me gelijk pakken beter. u moet er ook maar eens over denken.

als afsluiter wil ik aan diegenen die nog altijd aan het lezen zijn (als u nog altijd aan het lezen bent, schrijf ik verdomd goed), meegeven dat er vanaf vanavond een papier boven mijn bed hangt waar op geschreven staat: alles kan. iemand die ik zo gaarne zie (man, u bent geweldig!) wist me weer eens op te beuren vanavond en me ervan te doordringen dat mijn leven eigenlijk helemaal niet zo slecht is. eigenlijk is het verbazingwekkend goed. verbazingwekkend. ik ben alleen zo kritisch. zo kritisch, u zou het niet geloven. en zo eerlijk. te eerlijk. en dat gelooft u waarschijnlijk wel.