nieuws uit de ivoren toren

niets te vertellen vandaag.
maar wel blij geweest.
geen inspiratie om mooi te schrijven.
alleen zin om niets te doen.
en een beetje blij te zijn.

als een schrijver op een dag geen woorden meer vindt. gaat hij dan dood?
als een schrijver op een mooie dag de woorden voor zich uit ziet fladderen, hij springt en roept, loopt er achter aan. maar de woorden vliegen hoger en hoger. bezorgen hem de tantaluskwelling van zijn leven. blijft hij dan leven?

woordvolgorde, zinsstructuren, spaties, komma’s en punten zijn wederom bewust gekozen. na een journalistieke discussie te hebben gehad over het wel of niet toepassen van kunstzinnige vrijheid op woorden, heb ik (wederom) voor mezelf vastgesteld dat ik lak heb aan regels. en ze graag aan mijn laars lap. zodoende.

misschien gaat de kleine keizerin verhuizen. ik ben uit mijn ivoren toren gegroeid.
misschien zoek ik een nieuw huisje. een houten huisje op palen, boven de rivier.
of een klein kasteeltje, met veel torentjes en haarden.

misschien.. misschien is een woord met veel ruimte in zich. als ik 'misschien' zou schilderen, zouden de lijnen heel vaag zijn. de kleuren licht, maar de spanning voelbaar onder die éne felle penseelstreek.