something i don't understand

het is een gevoel, diep genesteld, hecht vervlochten met je ogenschijnlijke eigenheid.
het is een scheuren, een losrukken van al wat was - al wat is.
het is zoeken op een weg die gehuld is in nevels.
het is dwalen op de weg van het leven.
het is twijfelen, aarzelen.
opnieuw ademhalen.

het is onzeker zijn.
onzeker in die mate dat je de zekerheid voelt sluimeren, onderhuids.
het is dingen willen zeggen. ze willen verwoorden.
maar spreken in verhullende mist,
omdat abstractie de overhand heeft,
omdat duidelijkheid ver te zoeken valt.

het is hopen op evenwicht.
het is wankelen op de grens.
het is verlangen naar onrust – en de onrust haten.

het is zijn en het breken ervan.

« Je pense, donc je suis »

ongeveer 38 % van de Belgische jongeren heeft een eigen weblog. dit cijfer deed me even verbaasd kijken. ik had geen idee dat bloggen al zo populair was.

het aantal blogs is ronduit onoverzichtelijk. gedachten, vreemde hersenkronkels, krachtige opinies,… je vindt ze massaal op het net. maar zijn die opinies wel altijd gefundeerd? en, vanuit welke visie worden ze geblogd?

begint elke blogger wel te bloggen vanuit een bepaalde visie? waarom begint een blogger überhaupt te bloggen? is de eerste reden informatieoverdracht? is het een uitlaatklep? een soort dagboek? welke waarde heeft het?

bloggen is een fenomeen dat nog maar zes jaar bestaat. (volgens Mosnews zou de Rus Vladimir Odoevsky aan het begin ervan staan, maar aangezien de man begin 19de eeuw geboren werd, is discussie hier op zijn plaats. vooral discussie over de connotatie van het woord bloggen.)

sommige bloggers worden als volwaardige journalisten beschouwd, zonder echter in het bezit te zijn van een journalistenstatuut. het grootste verschil tussen een beroepsjournalist en een blogger ligt nochtans in de soort van afgeleverd materiaal. denk aan Amerika. journalisten zijn gedwongen om tussen bepaalde lijnen te lopen. ze zijn genoodzaakt zich te houden aan bepaalde regels. ze zijn genoodzaakt te volgen.
een logische consequentie is dat de mens (statistisch gezien vooral de jonge generatie) op zoek gaat naar vrijheid. vrijheid van informatie doorgeven, vrijheid van informatie ontvangen. de slogan van base ‘freedom of speech’ heeft niet voor niets zo’n overweldigend succes gekend.

de blogger kent geen beperkingen. gooi op het net wat je wilt vertellen. alles mag. (maar verwacht je aan reactie.)

deze ietwat bizarre overdracht vind ik zeker niet negatief. de mens moet denken. “je pense, donc je suis.” de massa is al veel te groot. hoe meer mensen zich kunnen onderscheiden van de massa, hoe beter.

minder positief zijn de ondoordachte meningen die verkondigd worden op het net. geschreven is geschreven. gepost is gepost. je naam is voor eeuwig verbonden aan de woorden die je impulsief schreef. ze zijn voor eeuwig opgeslagen in die andere dimensie, gecreëerd door de technologie van de computer.

daarom is het misschien niet zo slecht als er vroeg of laat een duidelijkere structuur komt in het bloggen. een informatielawine kregen we al te verduren met de spectaculaire vernieuwing van het journalistiek instrumentarium (gsm, satelliettelefoons, gesofisticeerde opnameapparatuur,…). een ‘online infotainmentlawine’ is niet wat nodig hebben. te veel chaos kan de mensheid niet bevatten.

er zullen regels komen, bepaalde wetten zullen worden goedgekeurd. sinds 7 juni 2006 wordt de blogger beschermd door bronnengeheim . de oorspronkelijke doelgroep was de bezoldigde journalist. maar in een democratische samenleving is het van belang dat alle soorten journalisten het recht hebben hun bronnen niet bekend te maken. vanaf nu vallen ook de nieuwsblogs onder de bescherming. de nieuwsblogs hoeven zelfs niet regelmatig te verschijnen. ook gelegenheidsschrijvers worden meegerekend. maar wie trekt de grens tussen een journalistiek bericht en een persoonlijk bericht? de scheidingslijn hoeft niet altijd duidelijk afgetekend te zijn. soms is ze vager dan ooit. een sterke opinie over een actueel thema, geplaatst op een persoonlijke blog, is evengoed journalistiek materiaal.

langzaamaan zullen bloggers dezelfde rechten als journalisten verwerven. hier staat tegenover dat het materiaal zal worden beperkt. elke post zal op zijn eigen manier individuele kwaliteit moeten uitstralen.

voor bloggers die op termijn willen overleven denk ik dat het belangrijk is dat ze zich heel duidelijk profileren. wie ben ik? waarom schrijf ik? over wat schrijf ik?
voor wie je schrijft is een complexere vraag. een doelgroep afbakenen is in deze context immers niet vanzelfsprekend.

als bloggers staan we in het beginstadium van iets groots, van een totaal nieuwe manier van informatieoverdracht. het zal een nieuwe manier van denken met zich meebrengen en over een decennium zal de mediawereld opnieuw een stuk geëvolueerd zijn.

wij staan aan de start. let’s start good!

dwingend

de zwoele zomer is begonnen.
ik voel het.
aan mijn warme gloeiende huid.
ik proef het.
zout zweet dat fijne druppeltjes achterlaat.
ik ruik het.
de geur van zon in de dikke lucht.

mijn lichaam reageert erop. mijn bloed wordt warm, stroperig. het vloeit trager. zoekt zijn weg door mijn aders. het klopt met een broeierige regelmaat. zacht, maar stevig en zwoel.

ik loop langzamer. bewegingen zijn doelbewust, maar met een slepende elegantie. de sensuele hitte legt zich als een vreemde seizoensmantel om me heen, vult mijn poriën en drukt me neer - teder.

het is die vertraging, inherent aan zomer. het is dat bloed, zoet, warm en dwingend. het is het lichaam dat spreekt. zomer, fluistert het.

oh ja.

bienvenida a casa mi iris!

alhoewel er van studeren vandaag niet veel in huis gaat komen.

iris iris iris regenboogmeisje komt vanavond om 18u35 aan op zaventem.

terug van een jaar costa rica, terug van een jaar ander-leven, van een jaar lach-en-traan, een jaar andere-wereld.

op dit eigenste moment zit ze op het vliegtuig, is ze met grote snelheid costa rica achter zich aan 't laten. wat gaat er op zo'n momenten allemaal door je hoofd? het zijn gedachten, flarden, gevoelens waar je geen woorden aan kan vasthangen. het vervliegt met de volgende emotie die je overvalt, overspoelt.

ik heb haar gemist. mijn liefste iris in costa rica°

nu bijna terug in mijn armen.

bienvenida a casa mi iris !

duivel(s)

alle duivels in een doosje. kleine duveltjes die leven van examenstress, die vergane kennis vreten, uw hersenpan 's nachts komen leeglikken.

examens. ik ben het zat. mijn portie examengeluk heb ik opgesoupeerd, en dat al sinds het einde van mijn schitterende middelbare loopbaan.

helaas moest het voorvallen dat ik nu pas de onoverkomenlijke gevolgen in het vizier heb gekregen. ik hang. voor minstens vier herexamens.

het meest rotte is dat ik weet dat ik het kan. de opleiding is nu eenmaal écht niet zo moeilijk. soms is het zelfs een lachertje (nu met droeve ogen).

studeren nathalie! studeren!

iris iris iris, mijn regenboogmeisje

aaaaaaah. paniek. examens. stress. te weinig tijd. te weinig gedaan. het gevoel hopeloos te zijn. vakantie willen. willen slapen.


als deze dingen door mijn hoofd stormen als een cycloon die lelijk huishoudt in mijn verwarde bovenkamers, denk ik maar één ding: iris, mijn lieve iris die een jaar in costa rica vertoefde, is binnen acht dagen terug in het land!

aaaaaaaah. geweldig.