« Je pense, donc je suis »
ongeveer 38 % van de Belgische jongeren heeft een eigen weblog. dit cijfer deed me even verbaasd kijken. ik had geen idee dat bloggen al zo populair was.
het aantal blogs is ronduit onoverzichtelijk. gedachten, vreemde hersenkronkels, krachtige opinies,… je vindt ze massaal op het net. maar zijn die opinies wel altijd gefundeerd? en, vanuit welke visie worden ze geblogd?
begint elke blogger wel te bloggen vanuit een bepaalde visie? waarom begint een blogger überhaupt te bloggen? is de eerste reden informatieoverdracht? is het een uitlaatklep? een soort dagboek? welke waarde heeft het?
bloggen is een fenomeen dat nog maar zes jaar bestaat. (volgens Mosnews zou de Rus Vladimir Odoevsky aan het begin ervan staan, maar aangezien de man begin 19de eeuw geboren werd, is discussie hier op zijn plaats. vooral discussie over de connotatie van het woord bloggen.)
sommige bloggers worden als volwaardige journalisten beschouwd, zonder echter in het bezit te zijn van een journalistenstatuut. het grootste verschil tussen een beroepsjournalist en een blogger ligt nochtans in de soort van afgeleverd materiaal. denk aan Amerika. journalisten zijn gedwongen om tussen bepaalde lijnen te lopen. ze zijn genoodzaakt zich te houden aan bepaalde regels. ze zijn genoodzaakt te volgen.
een logische consequentie is dat de mens (statistisch gezien vooral de jonge generatie) op zoek gaat naar vrijheid. vrijheid van informatie doorgeven, vrijheid van informatie ontvangen. de slogan van base ‘freedom of speech’ heeft niet voor niets zo’n overweldigend succes gekend.
de blogger kent geen beperkingen. gooi op het net wat je wilt vertellen. alles mag. (maar verwacht je aan reactie.)
deze ietwat bizarre overdracht vind ik zeker niet negatief. de mens moet denken. “je pense, donc je suis.” de massa is al veel te groot. hoe meer mensen zich kunnen onderscheiden van de massa, hoe beter.
minder positief zijn de ondoordachte meningen die verkondigd worden op het net. geschreven is geschreven. gepost is gepost. je naam is voor eeuwig verbonden aan de woorden die je impulsief schreef. ze zijn voor eeuwig opgeslagen in die andere dimensie, gecreëerd door de technologie van de computer.
daarom is het misschien niet zo slecht als er vroeg of laat een duidelijkere structuur komt in het bloggen. een informatielawine kregen we al te verduren met de spectaculaire vernieuwing van het journalistiek instrumentarium (gsm, satelliettelefoons, gesofisticeerde opnameapparatuur,…). een ‘online infotainmentlawine’ is niet wat nodig hebben. te veel chaos kan de mensheid niet bevatten.
er zullen regels komen, bepaalde wetten zullen worden goedgekeurd. sinds 7 juni 2006 wordt de blogger beschermd door bronnengeheim . de oorspronkelijke doelgroep was de bezoldigde journalist. maar in een democratische samenleving is het van belang dat alle soorten journalisten het recht hebben hun bronnen niet bekend te maken. vanaf nu vallen ook de nieuwsblogs onder de bescherming. de nieuwsblogs hoeven zelfs niet regelmatig te verschijnen. ook gelegenheidsschrijvers worden meegerekend. maar wie trekt de grens tussen een journalistiek bericht en een persoonlijk bericht? de scheidingslijn hoeft niet altijd duidelijk afgetekend te zijn. soms is ze vager dan ooit. een sterke opinie over een actueel thema, geplaatst op een persoonlijke blog, is evengoed journalistiek materiaal.
langzaamaan zullen bloggers dezelfde rechten als journalisten verwerven. hier staat tegenover dat het materiaal zal worden beperkt. elke post zal op zijn eigen manier individuele kwaliteit moeten uitstralen.
voor bloggers die op termijn willen overleven denk ik dat het belangrijk is dat ze zich heel duidelijk profileren. wie ben ik? waarom schrijf ik? over wat schrijf ik?
voor wie je schrijft is een complexere vraag. een doelgroep afbakenen is in deze context immers niet vanzelfsprekend.
het aantal blogs is ronduit onoverzichtelijk. gedachten, vreemde hersenkronkels, krachtige opinies,… je vindt ze massaal op het net. maar zijn die opinies wel altijd gefundeerd? en, vanuit welke visie worden ze geblogd?
begint elke blogger wel te bloggen vanuit een bepaalde visie? waarom begint een blogger überhaupt te bloggen? is de eerste reden informatieoverdracht? is het een uitlaatklep? een soort dagboek? welke waarde heeft het?
bloggen is een fenomeen dat nog maar zes jaar bestaat. (volgens Mosnews zou de Rus Vladimir Odoevsky aan het begin ervan staan, maar aangezien de man begin 19de eeuw geboren werd, is discussie hier op zijn plaats. vooral discussie over de connotatie van het woord bloggen.)
sommige bloggers worden als volwaardige journalisten beschouwd, zonder echter in het bezit te zijn van een journalistenstatuut. het grootste verschil tussen een beroepsjournalist en een blogger ligt nochtans in de soort van afgeleverd materiaal. denk aan Amerika. journalisten zijn gedwongen om tussen bepaalde lijnen te lopen. ze zijn genoodzaakt zich te houden aan bepaalde regels. ze zijn genoodzaakt te volgen.
een logische consequentie is dat de mens (statistisch gezien vooral de jonge generatie) op zoek gaat naar vrijheid. vrijheid van informatie doorgeven, vrijheid van informatie ontvangen. de slogan van base ‘freedom of speech’ heeft niet voor niets zo’n overweldigend succes gekend.
de blogger kent geen beperkingen. gooi op het net wat je wilt vertellen. alles mag. (maar verwacht je aan reactie.)
deze ietwat bizarre overdracht vind ik zeker niet negatief. de mens moet denken. “je pense, donc je suis.” de massa is al veel te groot. hoe meer mensen zich kunnen onderscheiden van de massa, hoe beter.
minder positief zijn de ondoordachte meningen die verkondigd worden op het net. geschreven is geschreven. gepost is gepost. je naam is voor eeuwig verbonden aan de woorden die je impulsief schreef. ze zijn voor eeuwig opgeslagen in die andere dimensie, gecreëerd door de technologie van de computer.
daarom is het misschien niet zo slecht als er vroeg of laat een duidelijkere structuur komt in het bloggen. een informatielawine kregen we al te verduren met de spectaculaire vernieuwing van het journalistiek instrumentarium (gsm, satelliettelefoons, gesofisticeerde opnameapparatuur,…). een ‘online infotainmentlawine’ is niet wat nodig hebben. te veel chaos kan de mensheid niet bevatten.
er zullen regels komen, bepaalde wetten zullen worden goedgekeurd. sinds 7 juni 2006 wordt de blogger beschermd door bronnengeheim . de oorspronkelijke doelgroep was de bezoldigde journalist. maar in een democratische samenleving is het van belang dat alle soorten journalisten het recht hebben hun bronnen niet bekend te maken. vanaf nu vallen ook de nieuwsblogs onder de bescherming. de nieuwsblogs hoeven zelfs niet regelmatig te verschijnen. ook gelegenheidsschrijvers worden meegerekend. maar wie trekt de grens tussen een journalistiek bericht en een persoonlijk bericht? de scheidingslijn hoeft niet altijd duidelijk afgetekend te zijn. soms is ze vager dan ooit. een sterke opinie over een actueel thema, geplaatst op een persoonlijke blog, is evengoed journalistiek materiaal.
langzaamaan zullen bloggers dezelfde rechten als journalisten verwerven. hier staat tegenover dat het materiaal zal worden beperkt. elke post zal op zijn eigen manier individuele kwaliteit moeten uitstralen.
voor bloggers die op termijn willen overleven denk ik dat het belangrijk is dat ze zich heel duidelijk profileren. wie ben ik? waarom schrijf ik? over wat schrijf ik?
voor wie je schrijft is een complexere vraag. een doelgroep afbakenen is in deze context immers niet vanzelfsprekend.
als bloggers staan we in het beginstadium van iets groots, van een totaal nieuwe manier van informatieoverdracht. het zal een nieuwe manier van denken met zich meebrengen en over een decennium zal de mediawereld opnieuw een stuk geëvolueerd zijn.
wij staan aan de start. let’s start good!
2 opmerkingen:
dat journalistiek instrumentarium was dan ook te mooi om te laten staan. niet? :)
amai, ik was blij da ik "de theorie" van het blog-gebeuren achter mij had (cfr franse lessen en de minnen), ma neeeuh, vlats, nog een lading :)
Een reactie posten