terug

hier, op het eindeloze groene grasveld van mijn abstracte dromen, pluk ik bloemen. soms ééntje, een kostbaar stuk natuur met een ontelbaar aantal zoete tere blaadjes. soms heb ik nood aan een boeket. ik dwaal rond, over de heuvels, door de dalen. volg mijn hart, volg de geur van mijn dromen, volg de kleuren van het pad waar mijn geest mee geplaveid is.

ik leef van te léven, ik leef van verlangen, van eenzaam samen zijn. ik probeer doelloosheid een doel te geven en stort in als dat niet lukt. mijn hart voelt te groot aan, het pulseert emoties rond in mijn lichaam, scheidt een aura van kwetsbaarheid af in mijn nabije omgeving.

het tintelt in me. vandaag heeft verdwalen een doel. vandaag weet ik een beetje wat ik wil.

morgen zal het weg zijn.
en overmorgen - zal zwerven misschien een juiste richting aangeven.