gewoon heel goed

"personages worden niet als mensen geboren uit het lichaam van een moeder, maar uit een situatie, een volzin, een metafoor, die als een notendop één essentiële menselijke mogelijkheid insluit waarvan de auteur denkt dat die nog door niemand is ontdekt of waarover nog niemand iets wezenlijk heeft gezegd.

mijn personages zijn mijn eigen niet gerealiseerde mogelijkheden. daarom heb ik ze zo lief of schrikken ze me evenveel af: elk van hen heeft een grens overschreden waar ik zelf slechts omheen liep. juist die overschreden grens (de grens waarachter mijn ik ophoudt) trekt me aan. pas over die grens begint het geheim waarnaar de roman vraagt. een roman is geen bekentenis van een auteur, maar een onderzoek naar het menselijke leven in de val die de wereld is geworden."

milan kundera - de ondraaglijke lichtheid van het bestaan