kies dan zelf

de voorbije zeven dagen hebt u het zonder mijn woorden moeten stellen. ze waren er niet, de kleine keizerinwoorden. nathaliewoorden genoeg, maar die waren te persoonlijk, te concreet, niets verhullend en confronterend. soms is het nodig om even bij mezelf stil te staan. soms is het nodig om in mijn labyrint van reële verlangens, angsten en naïeve dromen te verdwalen om dan een uitweg te vinden. een rustplek, een kortstondige pauze die me naar mijn volgende levensdwalen leidt.

er is veel gebeurd in die vluchtige uren van vorig weekend en afgelopen week. eeuwig onbeantwoorde vragen als ‘wie ben ik?’, ‘wie wil ik zijn?’, ‘waar ben ik toe in staat?’, ‘waar sta ik in dit bedwelmende leven?’, ‘wat wil ik in de toekomst?’, ‘wat is bepaald, wat is met het met lot verbonden en wat is toevallig?’ kregen een stukje antwoord toebedeeld.

niet zomaar. op mijn eentje zeker? dat had u gedacht.

vorig weekend bracht ik twee intense dagen door op het ‘kies dan zelf’-weekend. een weekend voor jongeren (mensen met een jong hart). een weekend waarin je terugkeert naar je eigenste ik, jezelf opnieuw ontdekt, déélt met anderen, lacht, huilt en ervaart.

het was goed dat mee te maken. de onrust en chaos, inherent aan mijn persoontje, zijn voor even geordend. er is een structuur ontstaan in de verwarring waar ik zo trots op ben. ik ben een beetje gegroeid. ik heb ontdekt dat ik echt lief kan zijn voor anderen die het nog veel moeilijker hebben dan ik. misschien aarzelend lief, maar overtuigd. met volle medeleven en geconcentreerde aandacht. de verhalen van anderen hebben me stil gemaakt. met verwondering keek ik naar de kracht van samen beleven en even stapte ik uit de jachtigheid van dagelijkse verplichtingen om bij het zijn terecht te komen.

de te halen deadlines van een laatste jaar journalistiek eisten de laatste dagen dikwijls mijn aandacht op. toch heb ik tijd gemaakt om enkele mensen op te zoeken die speciaal voor me zijn. gewoon omdat ik het belangrijk vond hen te laten weten wat ze voor mij betekenen. de woorden die gezegd zijn en de warme omhelzingen hebben me een oprechte glimlach en glanzende ogen gegeven.

dus hier is kleine keizerin terug. nog altijd klein, maar toch een beetje groter.