risicovol

soms zijn woorden erg gevaarlijk. zoals deze week. deze decemberdagen hebben een hoge risicofactor. ik had het al snel in de mot.

woorden zijn de uiterlijke vorm van wat er zich innerlijk afspeelt, maar dat niet alleen. het zijn de concretiseringen van vage gedachten, van ijle gevoelens. van zweverigheid, dromen, verbogen realiteit.

en concretiseringen jagen angst aan. soms.

daarom hou ik misschien zo van het abstracte. een aanwezige vorm, maar niet afgelijnd. een volledig gevoel, maar toch niet geëtiketteerd.

ach. ik ben een paradox.

ik wil definties, vastigheid. om te overleven.
maar ik wil ook voorbij de uitgerokken grenzen van de gevoelswereld. zwelgen in de vrijheid van de on-structuur.

het is slechts een schijnbare tegenspraak. want het ene is inherent aan het andere.
in mijn persoon.