als een avond goed is
sommige avonden zijn heerlijk, zijn om te blijven herhalen in uw hoofd als ge op eenzame nachten in een koud bed ligt. gisterenavond mag ook in dat rijtje gaan staan. na een week akelig gewroet en onhandig emotioneel gewriemel, heb ik gisteren opnieuw gemeend gegiecheld/lief en zoet gelachen/gedaverd van lachstuipen, met sprankelende ogen leuke/lieve/diepgaande/grappige gesprekken gevoerd met leuke/lieve/diepgaande/grappige mensen. mmm.
mijn podiummaatje en ik zijn naar 'nieuwe ogen' gaan kijken, waarin anja daems (ik vind geen goeie link, maar ge kent haar wel eh) en riet muylaert u een uur lang euh, vertederen. ik vond het schitterend, en ik was zeker niet de enige. de tekst van bob selderslaghs is ongelooflijk schoon en de liedjes van riet doen mij soms een beetje huilen.
voor mijn podiummaatje en mezelve was het best een beetje raar om het stuk te zien, we spelen het namelijk zelf ook binnenkort. zonder de muziek en de schone stem van riet dan weliswaar, maar moest ge zin hebben om ons aan het werk te zien, noteer 25 mei dan alvast in uw agenda... (het gaat er sneller zijn dan ge denkt!)
soms kan ik niet genoeg krijgen van sommige dingen en mensen en muziek en woorden. ik zou bijna kunnen zeggen dat mijn lijf/geest zich voedt met de schoonheid ervan, en de echtheid. in dat opzicht zijn de liedjes en muziek van riet/jackobond erg veel calorieën waard. en wat nog beter is, jackobond heeft een mini-cd uit. (dat mijn twee lievelingsnummers er opstaan, is echt heel mooi meegenomen.) dus euh, haal die zes euro uit uw portemonnee en maakt dat ge dat cd'ke in huis hebt!
goed, na dat festijn hebben we de schelde opgezocht. het plekje aan het water waar de herinneringen als damp opstijgen. als ik naar dat plekje ga, moet ik altijd even moeite doen om dat beklijvende gevoel van verleden/voorbij van me af te schudden. maar juist die band lokt me altijd weer naar dezelfde koude stenen aan de rand van't water. ik hou van het uitzicht, de wolken, de weerspiegeling van de lucht in scheldegolven, de weerspiegeling van mijn gedachten in de melancholische kleuren van een avondlijke/nachtelijke hemel. het was goed. en het gezelschap ook.
2 opmerkingen:
het was te denken he, kim en amélie maakten er al een vrij lange partij van, een uur afscheid van kim en dan besloten de dames van de dubbelfinale een drie uur durende marathon te maken. ik kwam pas na 20u het sportpaleis buiten en heeeelemaal naar berchem konden mijn beentjes niet meer aan na acht uren rechtstaan. het zal er wel eens van komen ...
ja, ive! tuurlijk :) want 't is heel lang geleden dat we elkaar hebben gezien eh... en 'k wil graag uw verhalen horen hoor!
x
Een reactie posten