weten

wanneer de hemel op de wolken valt
en onaards licht mijn ogen vangt,
uw aandacht kunstmatig wordt
en ik verdwaal in een onbekende stad,

dan zal het weten mij opsluiten
in een witte kamer van vier op vier.
het weten van alleen te wonen
in een lijf dat bij een ander hoort.

wanneer mijn hart vervreemdt van kloppen
en de ochtend avondlijk vreest voor de donkere dag,
ik in de koude een uur op de bus moet wachten
aan een sluis die schepen vreet,

dan zal het weten mij gevangen zetten
in een witte kamer van twee op twee.
het weten van een onbeslapen bed
omdat een eenzaam lijf beter in de zetel past.

wanneer niemand nog weet te troosten
en ik moe word van ontwaken,
ik mijn koffie laat staan op tafel
en de straat op ga zonder jas,

dan weet ik dat weten moordend is.
en de witte kamer zal mij insluiten
tot ik verdwijn
in de geur van verf.