woensdag 11 oktober 2006

.

ik wil stoppen met denken. en ook zou ik graag even stoppen met voelen. het moet een hele geruststelling zijn je hele lijf te laten wegzinken in een kortstondig moment van zoete vergetelheid.

vertrouwen is een woord dat zijn betekenis ergens heeft laten slingeren. nu kijkt ie over z'n schouder en vraagt zich af waar 'm die heeft gelaten. hoe kon hij toch zo slordig zijn?

altijd te laat. of te vroeg, maar dan te weinig zeggend.

de enigste manier om te ontkomen aan verwoesting is een persoonlijke uitputtingsslag. elke dag, elke nacht, elke minieme seconde volproppen met dingen die je altijd hebt willen doen, maar waar je nooit de moed voor had. alleen zo creëer je een behoefte aan slaap, de noodzaak om weg te glijden in een grillig dromenland vol absurde dwaasheden.

1 opmerking:

Anoniem zei

wens

hoe
als je je
met zorgeloosheid
kon omringen
en dat dat
je ruimte
was

(bert schierbeek)