moment

het meisje zit aan de tafel, haar hoofd rustend op de palm van haar hand. ze staart voor zich uit, haar ogen glazig, een wereld spiegelend ver van hier. verzonken in haar eigenste zeeën van beleving tikt ze met haar nagels op het tafelblad, haar adem vermoeid uitzuchtend.
een jongen komt binnen en ziet haar donkere silhouet, scherp afgetekend tegen de grote zonverlichte ramen. voor hij het weet, staat hij voor haar tafel. dan aarzelt hij. met schorre stem en iets te luid dan zijn bedoeling was, zegt hij: "hey!"

het meisje schrikt op, een roze blos schiet naar haar wangen. haar lippen trillen een beetje als de korte harde klank van "hey" uit haar mond schiet. de jongen schuift met een schrapend geluid de stoel met ijzeren poten van onder de tafel en gaat zitten.

"hoe gaat ' t?"

zij weet niets te antwoorden. met een ruk is ze terug in haar lijfelijkheid beland en haar woorden zijn een tel vervaagd. langzaam spreekt ze zacht: "je bent nogal abrupt mijn wereld binnengevallen met die vraag. ik moet er even over nadenken..."

het meisje zwijgt.