toch

ge zijt bang eh.

vertel me waar ge bang voor zijt.
spreek het uit. het maakt niet uit.
ik zal u verwarmen in een poel van begrijpen.

vertel mij dat ge vreest om te vervagen
in de ruimte tussen de kilometers.
vertel mij hoe ge uzelf zijt verloren
in de klank van een stem die ge niet meer kunt horen.
een klank die nog slechts een beeld is,
verdwijnend in de dagen die volgen
en volgen

en volgen.

geamputeerd door de weken waarin ge
alleen leeft,
alleen wakker wordt,
met een kussen tegen uw buik gedrukt,
om de holte te vullen.
de gapende leegte die bestaat uit de felle behoefte aan
aan-raking.

vertel mij waar ge bang voor zijt.
spreek het uit. het maakt niet uit.
ik zal dicht bij u kruipen
en mijn warme lijf tegen uw koude drukken.

zoek de woorden en vertel mij
hoe ge luchtstarend de seconden telt
omdat de som van de uren u doet stikken tussen de muren.

vertel mij hoe ge enkel
krijsende gitaarakkoorden kunt verdragen,
en zware drums.
te luid. te luid.

het vult
het omhulsel
van het
ontbrekende.