mijmerend
ik beschouw dit plekje op internet - mijn ivoren toren - steeds meer als een ruimte waarin ik mijn gedachtekronkels, hersenspinsels en levendige beelden kwijt kan.
het droppen gebeurt noodzakelijkerwijs, anders druipen de creaties uit mijn brein en tasten ze de functies aan waardoor ik dagelijks normaal kan functioneren. (begrijp mij)
het is niet zo dat ik verslaafd ben aan bloggen op zich. ik ben meer een woordverslaafde. graag had ik een plekje gehad in de stad - mijn stad, de scheldestad, A. een grote muur, een piepklein pleintje waarop ik me kan uitleven met tekst, natte verf op een verweerde muur, een ruwe schildering, een zeggend beeld. mensen die zich voorbij haasten, stelen een enkel woord waar ze even mee op stap gaan. een eenzame wandelaar blijft hangen bij een paar herkenbare zinnen. zijn hondje snuift de geur van dromen op. een jong koppel draalt bij de woorden over liefde. een kwaad meisje voelt zich getroost omdat ze niet de enige teleurgestelde is.
en plekje in de stad... ja, dat zou ik pas mooi vinden.
"kom, we wandelen even langs het kleine keizerin-pleintje."
8 opmerkingen:
Ik denk dat er veel mensen wel zo'n pleintje zouden willen. Jammer dat zo'n dingen structureel niet haalbaar zijn.
Het idee is wel bangelijk natuurlijk, en goed voor het toerisme. 't Stad kan dan een Bloggerspleintjes-route uitstippelen voor toeristen enzo.
goh, het zou een idee kunnen zijn voor de volgende Zomer van Antwerpen. Als we massaal pleiten voor zo'n Bloggerspleintjes-route... zo onrealistisch klinkt dat niet!!
Mja, eigentlijkfeitelijk. Het is alleszins wel een brainstorm waard.
Wat voor invulling zou je dan moeten geven om een plein als "Bloggerspleintje" te kunnen laten dienen? En ook: gaat de doorsnee voorbijganger wel weten/beseffen waar hij naar kijkt en doorloopt?
is het mooie van een blog niet dat je mijmert, met de spot in je ogen, en in het donker niet ziet of er wel iemand in het publiek zit?
"het droppen gebeurt noodzakelijkerwijs, anders druipen de creaties uit mijn brein en tasten ze de functies aan waardoor ik dagelijks normaal kan functioneren. (begrijp mij)
het is niet zo dat ik verslaafd ben aan bloggen op zich. ik ben meer een woordverslaafde."
Amai, dit gevoel ken ik ook maar al te goed :)
Mooi geschreven!
toch blij dat jij een plekje op de blogwereld hebt, waar je alles en nog wat kunt delen met de onbekende, soms toevallige bezoeker.
Sinds enkele maanden ben ik blog-actief, soms ook een beetje verslaafd. Ik hou van woorden, letters die zinnen vormen ... soms is het onwezenlijk én vraag ik me af wie neemt daar aan de andere kant de tijd om mijn geschrijf even te lezen? Bloggen, voorlopig kan ik niet meer zonder.
soms vind ik het bloggen een gevaarlijke bezigheid. zomaar emoties gooien in de leeuwenkuil waarbij een toevallige passant (zoals ik) alles kan lezen. jaagt dat geen schrik aan?
@rusp: ik ben iemand die graag veel intensiteit deelt met mensen. daarom schrijf ik ook veel over emoties. maar ik wordt nooit echt concreet, dat vind ik pas écht gevaarlijk. mijn emotionele uitingen beperken zich tot abstracte vormgevingen van situaties en gevoelens. vind je mijn schrijfels risicovol?
Een reactie posten