open brief
aan mijn dierbaren,
enkele dagen geleden werd er mij bij drs. johan arendt happolati gevraagd waarom ik geen hoofdletters gebruik in mijn schrijfsels. ik verwees toen naar 'stijlbreuk', een stukje dat ik in april schreef om mijn standpunt duidelijk te maken over het gebruik van hoofdletters en de befaamde drie puntjes (...).
ik neem even een alinea over:
"dat ik niet van hoofdletters houd, was waarschijnlijk al opgevallen. ik vind ze meestal grof en lomp, een beetje extraordinair soms, alsof het grammaticaal van belang is dat elke eerste letter van een zin wordt benadrukt. het einde van een zin wordt aangegeven door een punt, een vraag- of een uitroepteken. waarom dan het begin van de volgende zin nog eens kenmerken door een grote letter? zin-loos.
het gebruik van een kapitaal is in mijn literaire wereld enkel toegestaan bij een woord dat ik in de belangstelling wil plaatsen."
aan deze eigenzinnigheid die mij graag typeert, is in die tijd niet overdreven veel aandacht geschonken. enkele reacties, een paar bedenkingen, maar het werd aanvaard. waarschijnlijk dachten de meesten: "ach, laat haar doen."
deze heer echter, en ook litje en mamacarla trokken een discussie op gang en even werd er serieus getwijfeld aan het aanvaardbare van mijn eigenzinnigheid. ik dacht dat we het eens waren geworden, maar blijkbaar bestaan er toch nog enkele hindernissen.
ik zal u vertellen, mijn besten, dat mijn weigering om hoofdletters te gebruiken al ontstond in de middelbare school. toen ging dat gepaard met het dragen van erg kleurrijke kleding, heel wijde broeken, felle wereldwinkeltruien en ongekamd haar. ik zocht in die periode manieren om de wereld te duidelijk te maken dat ik uniek was. ik was erg onzeker (die onzekerheid overvalt me nu nog geregeld, maar op termijn leer je met alles leven), maar in plaats van me te verstoppen in een eenzaam hoekje, liet ik overal mijn stem horen. omdat ik altijd een slimme leerling ben geweest en literatuur mijn grootste passie is, leerden de leerkrachten me heel snel kennen. waar een jong rebels meisje anders teruggefloten zou zijn, werd ik met open armen ontvangen. er werd geluisterd naar mijn ideeën, mijn meningen.
ik wist toen al dat ik later/in de toekomst iets met kunst wilde gaan doen. ik verwoordde het ooit in een opstel : "woorddanseres wil ik zijn. ik wil dansen op de kartelige randen van gevaarlijke woorden, balanceren aan de afgrond van verbijsterende zinnen."
en daar zit het nu juist. ik beschouw woordgebruik niet als iets vaststaand, ik beschouw woordgebruik en het vormgeven van een tekst als kunst, als een artistiek iets waar mee gespeeld kan worden, geïmproviseerd. ik ben die woorddanseres die woorden naar haar hand zet, kiest welk uitzicht ze hebben en een sfeer probeert mee te geven die uitzonderlijk en excentriek is.
de meesten onder jullie weten dat ik in mijn laatste jaar journalistiek zit. daar schrijf ik hopen reportages, verwerk ik interviews, vorm persberichten om tot degelijke nieuwsberichten et cetera. uiteraard gebruik ik daar correct en traditioneel nederlands, tot aan de hoofdletters toe. dus wees gerust, ik kan het (en zelfs nog niet zo heel erg slecht). maar hier in mijn ivoren toren bepaal ik hoe ik mijn kunst vorm geef.
zo onduidelijk is het trouwens volgens mij niet. het is een kwestie van gewoonte. aangezien mensen snel vastgeroest raken in gewoontes, kan ik begrijpen dat het even wennen is. maar nieuwigheden zijn niet altijd slecht. in dit geval ben ik van mening dat deze nieuwigheid, ontsproten aan mijn vreemde kronkels, enkel bijdraagt tot mijn persoonlijke stijl.
mijn allerliefste groeten,
kleine keizerin
8 opmerkingen:
dat is gesproken! omdat stijl een kwestie is van gracieus te dansen met de ijle lucht die door je vezels zindert. af en toe een pointe maken is als een ballerina even op de tippen van haar tenen gaat staan. dans jij maar sierlijke pirouettes met elke letter die het alfabet je gegeven heeft. ik persoonlijk, hou van de drie puntjes, vandaar, als een open einde van deze 'reply': ...
Liever geen hoofdletters dan geen interpunctie. Mensen die teksten opstellen zonder punten en komma's, daar krijg ik een punthoofd van.
Los daarvan, ieder zijn eigen stijl. Goûts et couleurs, weet u wel?
vol bewondering steek ik bij deze een applausje af ...
gelijk heb je! (al koste het me toch wat moeite deze gelijk zonder hoofdletter te schrijven, en is het waarschijnlijk ook de laatste keer dat ik dat doe)
daarom is (vaak) geen antwoord. je hebt dus gelijk dat je niet 'daarom' een zin met een hoofdletter begint. :)
Het ontbreken van hoofdletters is net datgene wat uw blog zo uniek maakt in mijn ogen (Waarmee ik geen afbreuk wil doen aan uw schrijfstijl en ideeën etc of course)
alé, hoe kunnen mensen zich daar nu aan ergeren? zelfs ik, als uitgesproken taalpurist, heb er geen problemen mee. in korte stukjes zoals commentaren op een blog of op fora gebruik ik ze vaak zelf niet.
al ga ik wel akkoord met wat charlo zegt, aan teksten zonder interpunctie begin ik niet. degene die dus op het idee komt om zo'n blog te beginnen, zal niet op mijn bezoekjes kunnen rekenen.
kleine keizerin zal dat uiteraard wel altijd kunnen, want zij staat in mijn lijstje (die 'je' staat daar voor een reden, want zo lang is het niet) van woordkunstenaressen bij de top
lieve kleine keizerin, wat een leuke en goed geschreven post! maar kan het zijn dat je hoofdletters vergeten bent?
Ik begrijp je betoog, volkomen. Op mij maakt het meestal een slordige indruk, de hoofdletters vergeten. Hoewel ik persoonlijk meestal geen erge voorstander ben van regeltjes, is er wel een gemeenschappelijke grond nodig zodat we mekaar kunnen verstaan. Hoofdletters zijn inderdaad niet cruciaal om een tekst te begrijpen. Ik interpreteer persoonlijk creativiteit niet noodzakelijk als nieuwe regels uitvinden, maar ook binnen de opgegeven beperkingen er het beste uit te halen.
Een reactie posten