hersenzeer/hartenzeer
lap. het zit er weer tegen. en goed deze keer.
zo om de vier/vijf maanden word ik geveld door een heuse identiteitscrisis, oftewel door een niet mis te verstane hersenzeer, liefst gecombineerd met slopend hartenzeer. ik kan er niets aan doen. het overvalt me, het dwingt me op mijn knieën, het velt me. het verslaat me.
het is vervelend. meer dan dat.
het is degoutant.
het is hopeloos wanhopig zijn,
ongewild in tranen uitbarsten,
moeilijk of niet kunnen functioneren,
slecht of heel erg slecht slapen,
met immense wallen onder mijn ogen examens afleggen die niet gestudeerd zijn,
misselijk zijn van de oorverdovende stilte,
dol worden van te veel woorden in mijn hoofd,
vluchten in de roes van vergetelheid.
het gaat wel weer over. statistisch gezien stopt de curve van neerslachtigheid na een tijdje met dalen. ze stagneert even (op dat diepste punt) om dan voorzichtig terug de hoogte in te gaan.
ik gooi het allemaal overboord. ik ben het beu. die intensiteit van mijn stijgen en dalen. een beetje geluk in de vorm van een constante boven het nulpunt zou welkom wezen.
wat moet ge toch met het leven?
11 opmerkingen:
bergen en dalen, bergen en dalen... een leven als Holland is iets dat maar weinig voorkomt zenne...
Diepe dalen zijn een merde,
maar weet je, vaak wordt gezegd - en ik geloof dat het waar is-: mensen met de diepste dalen, beleven hun geluk vaak op de meest intens mogelijke manier
Dus denk daaraan, terwijl ge bezig zijt omhoog te klauteren...
Ik ken het ook wel een beetje: op en neer op en neer. En neer dan meestal op de slechtst mogelijke momenten zoals de examenperiode. Maar dat ligt dan in mijn geval ook wel deels aan die examenperiode zelf :-). Op zo'n momenten kan je alleen maar proberen te focussen op wat komen moet: het Goede (hehe, sounds weird). Het komt wel weer :-). Hang in there.
Knuf, Els
het een schop in zijn vette kont geven?
??
Leven?
:-)
O, o, o ... en om u even nog wat verder te demotiveren, dat gaat ook nooit nog over. Dat zit in 'uwenaard'. Maar het fijne is, dat als ge het helemaal doorleefd, je altijd fijne mensen in de buurt zal hebben. Die snappen dat en vinden dat , met tijden, best boeiend en spannend. Leven, 't is schoon als ge het bekijkt. 't Is moeilijk als ge erin zit. Maar, ik denk niet, dat jij iemand bent voor de vlakke lijnen ? Meer een hoogte-en dieptepuntendame ?! Das goe !
liefielief!!! Je hartenpijntjes zullen wel gauw overgaan, je moet je harteke laten verwennen door mensen die je graag zien. In de lesvrije week zullen we eens lekker de zetel induiken met een flanellen dekentje, de sex and the city-box en grote zak chips. We zullen dan een huilfilm gaan huren en lekker wenen, tot alle pijntjes eruit zijn :-) (en als we daar geen tijd voor hebben zullen we wel eens in antwerpen in een café ergens gaan wenen) in ieder geval geeft de dees u nen dikke vettige kus in uwe nek *slurp*
Het keerpunt
is nooit een plaatsnaam
een datum
een vrouw.
Het is een ovale lijn
die ongemerkt
langzaam
maar onomkeerbaar
op een dag
alles anders laat lijken.
(Stef Bos)
Ik weet wat leven is....
spijtiggenoeg is dit heel erg herkenbaar
@ vuur: fuck, das schoon
Een reactie posten