dromenoorlog

een hele nacht heb ik rondgedwaald op het chaotische slagveld van een aantal vreselijk bizarre dromen. ik vertoefde in een bekend huis dat plots een verwrochten uiterlijk kreeg, met rare torentjes, kamers die er niet moesten zijn en van het ene ogenblik op het andere veranderden in andere kamers. er waren plaatsen die krompen en uiteenzetten. oude kennissen – van wie ik dacht dat ze geen prominente rol meer speelden in mijn leven - kwamen opdagen, en eentje bleef zelfs een hele nacht hangen.

met als resultaat dat ik misselijk wakker werd. mijn hoofd tolde, mijn hersens wilden niet mee. als je halsstarrig probeert iemand te vergeten, komt die persoon je vroeg of laat achtervolgen in je onderbewustzijn.
griezelig hoe herinneringen aan je blijven plakken. het is alsof je in een groot, kleverig spinnenweb belandt.

’t lijkt wel of die zilveren draden de memoires alle blote stukjes huid vinden om zich tegen neer te strijken. er is geen ontsnapping mogelijk…