wat voorafgaat aan mijn blogcom-post

mijn voeten doen pijn. mijn hoofd bonst. mijn rug lijkt gekraakt en mijn oogleden wegen tien kilo elk. dat betekent maar één ding: het weekend nadert – wederom- zijn einde. jammer. want het was me het weekendje wel!

na een grootmoedersverjaardagsfeest, ondergedompeld in bubbels champagne, en een zware werkavond in de horeca, kon ik eindelijk mijn geliefde bed opzoeken voor tien uur slaap. ‘klaas vaak’ was me echter niet zo goed gezind deze nacht. de dromen die me bezochten, kan ik niet op één hand tellen. en vriendelijk waren ze ook al niet.

dromen zijn iets vreemds. ze staan je toe een andere wereld te betreden. of het nu de wereld is van je eigen onderbewustzijn of eerder van een groot collectief geheugen laat ik in het midden. wel hebben bizarre dromen blijkbaar een voorkeur voor mijn persoontje. al meer dan eens gebeurde het dat ik een situatie op een specifieke plaats droomde die achteraf –tot in de kleinste details- fysieke realiteit werd.
déjà vu is uitgesloten. mijn moeder is immers dikwijls op de hoogte van mijn nachtelijke droomescapades en moet na de verwezenlijking van zo’n (toekomstbeeld?) hevig verwonderd toegeven dat de tijd (verleden-heden-toekomst) een loopje neemt met mijn droomslaap.

maar waarom ik eigenlijk voor mijn computer ging zitten: de blogcom van vrijdagavond was het hoogtepunt in mijn weekend. 1 woord: bangelijk.

meer dan 1 woord: zie volgende post. ghi°