yesterday

stiekem ben ik noch liefhebber van de beatles, noch van de stones. maar de lichte discussie tussen rik en daisy, liet me toch ook even stilstaan bij deze helden.
er is namelijk één liedje van de beatles waar ik altijd rillingen van krijg, goose bumps, soms tranen in mijn ogen. hangt er maar van af in welke stemming ik ben.

Yesterday, all my troubles seemed so far away

Now it looks as though they’re here to stay

Oh, I believe in yesterday.

Suddenly, I’m not half the man I used to be,

There’s a shadow hanging over me.

Oh, yesterday came suddenly.

Why she had to go

I don’t know she wouldn’t say.

I said something wrong, now I long for yesterday.

Yesterday, love was such an easy game to play.

Now I need a place to hide away.

Oh, I believe in yesterday.

achter dit liedje zitten ontzettend veel verhalen voor mij. iemand die een poos erg belangrijk voor me was, speelde het ettelijke malen op gitaar voor me. de eenvoud van de muziek, het hartverscheurende en eerlijke van de tekst raakten me heel diep en dat gevoel ben ik nooit kwijtgeraakt.

soms verlang ik naar yesterday, naar dingen die waren, niet meer zijn en nooit meer zullen zijn. soms duurt het lang voor ik aanvaard heb dat gisteren niet meer terugkomt en er enkel morgen voor me ligt.

en soms ben ik heel erg blij met vandaag. omdat ik weet dat wat ik al heb kunnen ervaren en voelen goed was. omdat ik weet dat ik op deze moment alle redenen heb om gelukkig te zijn.

wat een liedje al niet met je kan uitsteken.