wat een solipsisme
het woord solipsisme spookt al een paar dagen door mijn hoofd. ik kwam het tegen in een boek (één van de vele die ik doorlopend verslind) en lui als ik ben, vertikte ik het om het woordenboek er even bij te nemen. toen ik een boek of twee later dat vreemde woord opnieuw tegenkwam, begon ik te denken dat solipsisme misschien al deel had moeten uitmaken van mijn dagelijkse woordenschat… dus hees ik mezelf maar uit de zetel (kwestie van intelligent willen overkomen) en zocht op wat meneer van dale te zeggen had over het solipsistisch gegeven.
het zou gaan om een filosofische opvatting dat alleen het ik en zijn bewustzijnsdaden bestaan, terwijl al het andere in de wereld alleen uit het denken van het ik voortkomt.
tja, anders gezegd, de wereld rondom mij is er enkel omdat ik denk dat hij bestaat. ik vorm, creëer hem dus in mijn hoofd. (ik wist niet dat ik zo’n immense fantasie had.) maar wat met de andere mensen? zitten die ook in mijn hoofd? en al wat zij denken? komt dat ook uit mijn brein?
om even advocaat van de duivel te spelen, er lopen zes miljard mensen rond op deze absurde aardbol. als al het andere in de wereld (in het hele universum?) voortkomt uit het denken van elk individu van die zes miljard, dan hebben we ongeveer zes miljard verschillende werelden in één. ik moet toegeven dat dat een hele prestatie is.
ik ben wel van mening dat elke persoon de wereld op een andere manier bekijkt. door gedachten ten uitvoer te brengen zorgt de mens ervoor dat zijn wereld bestaat, dat hij voortgaat.
panta rhei, zei heraclitus. oftewel, alles stroomt, alles is in beweging. maar stel je voor dat we allemaal op ons luie kont gingen zitten en geen woord meer zouden zeggen. dat de stroom, de beweging zou stoppen. zou de mensheid dan ook ophouden met te bestaan?
het zou gaan om een filosofische opvatting dat alleen het ik en zijn bewustzijnsdaden bestaan, terwijl al het andere in de wereld alleen uit het denken van het ik voortkomt.
tja, anders gezegd, de wereld rondom mij is er enkel omdat ik denk dat hij bestaat. ik vorm, creëer hem dus in mijn hoofd. (ik wist niet dat ik zo’n immense fantasie had.) maar wat met de andere mensen? zitten die ook in mijn hoofd? en al wat zij denken? komt dat ook uit mijn brein?
om even advocaat van de duivel te spelen, er lopen zes miljard mensen rond op deze absurde aardbol. als al het andere in de wereld (in het hele universum?) voortkomt uit het denken van elk individu van die zes miljard, dan hebben we ongeveer zes miljard verschillende werelden in één. ik moet toegeven dat dat een hele prestatie is.
ik ben wel van mening dat elke persoon de wereld op een andere manier bekijkt. door gedachten ten uitvoer te brengen zorgt de mens ervoor dat zijn wereld bestaat, dat hij voortgaat.
panta rhei, zei heraclitus. oftewel, alles stroomt, alles is in beweging. maar stel je voor dat we allemaal op ons luie kont gingen zitten en geen woord meer zouden zeggen. dat de stroom, de beweging zou stoppen. zou de mensheid dan ook ophouden met te bestaan?
8 opmerkingen:
Voor elke these heb je immers een anti-these, en zo kom je tot een synthese. Filosofie biedt daarom een gamma aan mogelijkheden...
Solipsisme is eenvoudig te weerleggen: als je, als alwetende en centrum van het universum het begrip 'wegdenkt' bestaat het niet meer. Een vriend van mij zei altijd 'je zit toch altijd in je eigen hoofd opgesloten'. Ook wel aardige denkoefening: het heelal is slechts vijf minuten geleden geschapen. Inclusief alle herinneringen! Net als bij solipsisme is dit ook niet te ontkennen, niet 'falsifieerbaar', dus eigenlijk kan je er niets mee. Maar wel leuk toch?
Jij bent geen echte solipsist. jij zegt; "miljarden mensen met elk een eigen universum" maar dat is het niet, die mensen bestaan niet. als ik met iemand praat bestaat hij/zij, maar zodra die persoon de hoek om is is hij uit mijn wereld en doet niet meer terzake.
Maar dat is allemaal filosofie, en filosofie is geen wetenschap
Heeft het solipsisme niet te maken met één enkel bewustzijn waar wij slechts onderdeel van zijn. En dat wij slechts de illusie hebben dat wij individualisten zijn met onze eigen gedachten terwijl onze emotionele gedachten ons toegevoerd word via het 'allesomvattende brein' en onze rationele gedachten toegevoegd worden aan het 'allesomvattende brein'? Of ben ik nou verward met iets anders of een andere vorm daarvan?
Zoals Janwijs al zegt: die 6 miljard mensen 'render' je niet allemaal tegelijk. Hoogstens de mensen die je ziet of spreekt op dat moment bestaan; en iemand 'begint' pas te bestaan op het moment dat je aan iemand denkt.
Aangezien je niet aan 6 miljard mensen tegelijk kunt denken.. dan zou je knettergek worden namelijk.
Anonymous (21 oktober) : dat is een Oosterse variant ervan, die stelt dat er 1 centraal 'denken' is en dat jij de enige bent die daarin bestaat. De vorm die ik ken [en waar ik mezelf ook wel in verdiep] is dat jezelf alleen bestaat en het universum jouw creatie is. Of alles wat je waarneemt, laat ik 't zo zeggen.
Groeten
Jaap
Ik sta voor alles open, maar dit gaat me net iets te ver.
De makkelijkste weerlegging die ik kan bedenken is vernieuwing.
Hoe bedenk je dingen die je niet kent/weet/gezien of aangeraakt hebt.
In dit kader is het ook wel leuk om het eens om te draaien:
Misschien bestaat God alleen en zijn wij er juist niet!
Ik ben onlangs dit term tegengekomen, in het boek van Jed Mckenna (de theorie van alles).
De manier waarop hij dat uitlegt lijkt echt hout te snijden, misschien kun
je daar uitgebreidere informatie krijgen.
Een reactie posten