onweerswolken
het is een donkergrijze dag vandaag in mijn hoofd, in mijn lichaam. er zijn van die dagen dat je het gevoel hebt dat er een naderend onweer boven je hoofd hangt. zwarte compacte donderwolken die zich rommelend samenballen om dan hun dikke tranen over je uit te storten. een strakke noordwestenwind die de haren uit je gezicht blaast, je evenwicht verbrijzelt.
een dag om in eenzaamheid door te brengen, opgekruld onder warme dekens die troost bieden. soms is eenzaamheid nog zo vreselijk niet. elke emotie heeft zijn lichte en donkere kanten. elke mens is volgens mij in staat om te verzinken in welke emotie dan ook. zo leer je de uitersten van je eigen gevoelswereld kennen. en dat heeft toch wel enige waarde, niet?
een dag om in eenzaamheid door te brengen, opgekruld onder warme dekens die troost bieden. soms is eenzaamheid nog zo vreselijk niet. elke emotie heeft zijn lichte en donkere kanten. elke mens is volgens mij in staat om te verzinken in welke emotie dan ook. zo leer je de uitersten van je eigen gevoelswereld kennen. en dat heeft toch wel enige waarde, niet?
2 opmerkingen:
Je hebt niets aan de zon, zonder zo af en toe eens een dik pak donkere wolken. Laat het over je heen komen, en morgen... aha, een nieuwe dag!
Beste Steeds, ja samenballende wolken, nog nooit van gehoord?
alles komt op zn tijd hé
Een reactie posten